Pierwsza z chorób przejawia się zmianą koloru liści na brązowy (wczesną wiosną). Przebarwienia się rozszerzają, obejmując później całe pędy. Powody występowania tej choroby to niska temperatura pod koniec zimy i wczesną wiosną oraz wiatry. Chociaż podłoże jest jeszcze przymarznięte, nadziemne części rośliny zaczynają swój wzrost, krzewy nie mogą uzupełnić utraconej wody, czego skutkiem jest zamieranie liści i pędów, a następnie porażenie słabszych egzemplarzy przez grzyby.

Aby uchronić się przed tym fizjologicznym zjawiskiem powinno się wybierać stanowiska osłonięte od wiosennych wiatrów oraz cieniować rośliny włókniną i zapewniać im odpowiednią wilgotność gleby.

Druga choroba wywoływana jest przez patogeny, porażenie przez grzyby Volutella buxi oraz Macrophoma candollei. Przenoszone są one na sąsiednie rośliny przez krople wody lub owady. Przejawy tej choroby wyglądają nieco inaczej niż przy fizjologicznym zamieraniu pędów. Wiosną liście przebarwiają się na jasnozielono, a następnie na żółto-brązowo. Na pędach pojawiają się plamy, które bardzo szybko się powiększają. Często na powierzchni tkanek rośliny pojawiają się pomarańczowe lub czarne skupiska zarodników grzyba.

Aby nie dopuścić do rozwoju tej choroby nie powinno się dopuszczać do przesuszenia podłoża, gdyż grzyby atakują osłabione rośliny. Zainfekowane pędy należy wyciąć poniżej obumarłych tkanek oraz opryskać rośliny 1-2 razy preparatem Topsin lub innym środkiem grzybobójczym.

Kolejną chorobą, która może zaatakować nasze bukszpany jest plamistość liści, również wywołana przez różne gatunki grzybów. Na blaszkach liści pojawiają się pojedyncze białe lub jasnobrązowe plamki, czasem widać również czarne skupienia zarodników grzyba.

W przypadku takich objawów również zaleca się stosowanie biopreparatów na grzyby, wycięcie porażonych pędów i spalenie ich.

Ostatnią z wymienionych chorób jest fytoftoroza bukszpanu. Objawy to gwałtowne więdnięcie liści i najmłodszych pędów. Po wyjęciu obumarłych roślin z podłoża widoczny jest gnijący system korzeniowy. Przyczyną również są grzyby…

Aby zapobiec tej chorobie nie należy sadzić bukszpanów w podłożach organicznych (np. torf).

W naszych ogrodach bukszpany rosną w wielu miejscach. Jednym z nich jest różanka, w której krzewy te stanowią “boxy” dla róż. Wśród tysiąca posadzonych obok siebie bukszpanów, mimo dbałości o ich pielęgnację, co roku kilka z nich jest atakowanych przez choroby, szczególnie te grzybicze. Stosujemy wtedy wcześniej wspomniany Topsin, by pozbyć się patogenów oraz przycinamy chore rośliny lub wymieniamy je, gdy nie są już do odratowania. Gdy mamy bukszpany posadzone bardzo blisko siebie w większych skupiskach bardzo ważne jest by działać szybko i zadbać także o zdrowe egzemplarze rosnące obok, gdyż grzyb może się rozprzestrzenić.

W przypadku mniejszych skupisk lub bukszpanów rosnących w pojedynkę zdecydowanie rzadziej występują jakiekolwiek choroby, tu dostrzegamy wpomnianą “żywotność” i “łatwość uprawy”. Mimo wszystkich tych chorób bukszpany są roślinami mało wymagającymi, za to pięknie wyglądającymi szczególnie po przycięciu lub ich ukształtowaniu.